In Cagliari hebben we een afspraak met Ina Coccodi. Ina heb ik ontmoet op de Noordermarkt in Amsterdam. Ik verkocht er biologisch brood en zij was op vakantie met een groep vriendinnen. Ik merkte meteen dat ze een grote passie voor brood had. Met glimmende ogen bestudeerde ze onze hartige muffins en toscaanse ringen. Toen ik vroeg waarom ze zo van brood hield vertelde ze dat haar familie sinds 3 generaties een bakkerij runt. We wisselden contactgegevens uit en spraken af elkaar te zien in Cagliari, de stad waar Ina woont.
|
foto: Andrea Margelli |
Nu, drie maanden later, staan we met onze camper voor de deur van
Coccodi. Met moeite vinden we een parkeerplaats en lopen de bakkerij binnen. Nou ja, bakkerij. Het is meer een kruising tussen een hip amsterdams cafe en een traditionele Italiaanse bakkerij.
|
foto:Andrea Margelli |
Het is lunchtijd en alle tafeltjes zijn bezet. Meisjes met laptops, meisjes met boeken, meisjes met cappuccino. Ina rent heen en weer achter de toonbank. Als ze ons ziet begroet ze ons enthousiast en biedt ons een koffie aan. In de vitrine liggen allerlei lekkernijen. Van hartige taartjes tot tiramisu. Allemaal huisgemaakt.
|
foto:Andrea Margelli |
Als Ina 5 minuten pauze heeft komt ze bij ons zitten en drinken we een cappuccino. De lekkerste cappuccino die we tot nu toe hebben gedronken. Luna krijgt een koekje in de vorm van een clowntje.
|
foto:Andrea Margelli |
Ina vertelt dat ze is begonnen in de bakkerij van haar vader. Sinds een jaar heeft ze haar eigen onderneming en ook haar moeder heeft een broodwinkeltje. De hele familie zit dus in het brood. Waar komt die passie voor brood vandaan? Ina vertelt dat haar opa eigenlijk bij toeval is begonnen als bakker. Hij was transporteur met paard en wagen. Toen een bakker zijn bestelde oven niet kon afbetalen besloot hij de oven zelf te houden en te proberen brood te bakken. Zo is het begonnen en nu, 80 jaar later, zet Ina deze toevallige traditie voort.
|
foto:Andrea Margelli |
Ina vraagt of we willen helpen bij het maken van
Pardulas, een typisch Sardijnse
dolce. Dat willen we en voor we het weten staan we in de keuken van de bakkerij. De moeder van Ina laat zien hoe het deeg wordt platgewalst door een machine. Ooit deden ze dat natuurlijk met de hand maar inmiddels is de vraag naar het brood van
Coccodi zo hoog dat dat niet meer lukt.
|
foto:Andrea Margelli |
De vulling wordt gemaakt van verse ricotta, sinaasappelschil, saffraan en suiker. Met een glas snijdt Ina rondjes uit het deeg en haar moeder draait balletjes van de vulling.
|
foto:Andrea Margelli |
Eindelijk word ik ook aan het werk gezet. Ina laat zien hoe je een stervormige kommetjes maakt waarin de vulling wordt gelegd. Mijn eerste
Pardula is een misvormt propje maar al snel heb ik de techniek te pakken. Als een volleerde Sardijnse huisvrouw knijp ik sterretjes uit het deeg.
|
foto:Andrea Margelli |
|
foto:Andrea Margelli |
De
Perdulas moeten 20 minuten in de oven. Als ze klaar zijn mogen wij als eerste proeven. Al zeg ik het zelf: ze zijn
buonissimi! Zoet maar door de saffraan ook pittig. We krijgen een doos vol mee voor op reis, de rest wordt uitgedeeld aan de klanten.
|
foto:Andrea Margelli |
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage