Fashion op z'n Sardijns

foto:Andrea Margelli

In deze donkere dagen rond kerst is een veelgestelde vraag: wat trek ik aan naar het kerstdiner? Vooral vrouwen kunnen uren in hun kast graaien of wanhopig winkels in en uit rennen opzoek naar het perfecte jurkje.
Vroeger was deze vraag veel makkelijker te beantwoorden. Voor zon en feestdagen had men vaak 1 kostuum. Dat kostuum was belangrijk want het liet zien waar de drager vandaan kwam en hoe rijk hij of zij was.
Tegenwoordig is klederdracht uit de mode. Een enkele dappere dame durft nog in haar zondagse kostuum naar buiten. Maar met het risico dat ze wordt aangezien voor een ontsnapte figurante uit het openluchtmuseum in Arnhem.

foto: damas-daarleveen.nl

Zo niet op Sardinie. Op Sardinie wordt het traditionele kostuum gekoesterd. Van vader op zoon, van moeder op dochter, iedereen heeft er 1 in huis. Natuurlijk gaan ze er niet mee naar hun werk of naar school. Maar vraag een willekeurige Sardijn naar zijn of haar traditionele klederdracht en voor je het weet sta je in de slaapkamer waar op het bed alle onderdelen van het kostuum worden uitgestalt.

Neem nou Gianni en Mariangela. Twee jonge, moderne mensen. Over een paar jaar willen ze trouwen en in plaats van een standaard witte jurk zal Mariangela haar traditionele kostuum dragen. Vol enthousiasme laten ze ons de kledingstukken zien. Je merkt dat de jongeren hier enorm veel respect hebben voor de traditie van hun ouders/opa's en oma's. In Nederland zou deze kleding als suf of ouderwets worden afgedaan. Ken jij iemand die in de klederdracht van haar oma zou willen trouwen? Ik denk het niet. Hier op Sardinie is dat echter een eer.

foto:Andrea Margelli

foto:Andrea Margelli

De moeder van Gianni is er ook. Uit een eikenhouten kast haalt ze een stoffige kartonnen doos tevoorschijn. "Het kostuum van mijn man!" Trots laat ze het mannenkostuum zien. Ze heeft ook nog het kostuum van de kleine Gianni. Keurig opgevouwen haalt ze het pakje tevoorschijn. "Allemaal hand gemaakt" Het is moeilijk voor te stellen dat die enorme beer van een kerel ooit in dat kleine kostuumpje gepast heeft.

foto:Andrea Margelli

Ook haar eigen kostuum is erg bijzonder. Een wijnrood jasje afgewerkt met gouddraad. Daaronder droeg ze een witte blouse en korset. De rok werd apart vast geknoopt. Tot slot werden de vrouwen versierd met allerlei sieraden. Kettingen, broches, zakdoekjes. Het haar werd opgestoken in een knotje en bedekt met een geborduurd lapje.

foto:Andrea Margelli

foto:Andrea Margelli

De trouwjurk van Mariangela is dus eigenlijk al klaar. Hij bestaat uit een bovenstukje van het kostuum van de oma van Gianni. De rok moet wat worden aangepast. De moeder van Gianni heeft een mooie rode stof gekocht. "Nou de ringen nog!" grapt Gianni.

foto:Andrea Margelli

Stijl kun je niet kopen, je hebt het of je hebt het niet. Of in dit geval: less is more. Alles wat je nodig hebt is 1 mooi kostuum. Ik denk dat ik maar eens langs mijn oma ga om te vragen of ze haar oude kostuum nog in de kast heeft hangen. Dan weet ik wat ik aan doe met kerst.