Op zoek naar Italie: Lunchen bij een Sardijnse familie: schapenvlees en pane carasau.

Het is de tweede dag van Cortas Apertas in Orgosolo.
Bijna per ongeluk komen we terecht in een oud huis waar twee vrouwen brood aan het bakken zijn. Pane Carasau om precies te zijn. Een typisch Sardijns plat brood dat wordt gebakken in een ouderwetse steenoven.

foto:Andrea Margelli

De vrouwen blijken twee zussen: Vittoria en Assunta. Ze vertellen trots dat ze iedere week thuis zelf pane carasau bakken. Het recept wordt overgegeven van moeder op dochter en vindt zijn oorsprong in de herderscultuur. Herders moesten soms wel maanden van huis om hun schapen te hoeden en dus namen ze pane carasau mee. Pane carasau blijft namelijk maanden goed.

foto:Andrea Margelli

Het deeg wordt op een grote spatel de oven ingeschoven. Het zwelt op tot een soort kussen en wordt dan ingeprikt. De twee helften worden van elkaar gesneden tot er twee ronde broden over blijven.

foto:Andrea Margelli

Natuurlijk proeven we een stukje. Het is knapperig en vrij neutraal van smaak. Vittoria vertelt dat pane carasau vooral gebruikt wordt als bijgerecht bij de lunch of het diner. Enthousiast nodigen de zussen ons uit om de volgende dag met hun familie te komen lunchen. Op het menu staat schapenvlees, een typisch Sardijns gerecht. Dat kunnen we natuurlijk niet weigeren!

De volgende dag schuiven we aan bij de familie. Behalve de twee zussen is ook de dochter van Assunta en Antonio, de man van Vittoria, van de partij. Ook de tante die naast hun woont eet een hapje mee.

foto:Andrea Margelli

Een grote geurende pan wordt op tafel gezet en natuurlijk is er pane carasau.

foto:Andrea Margelli

Het is voor mij de eerste keer dat ik schapenvlees eet. Ik ging er vanuit dat het taai en mager zou zijn maar daar klopt niks van. Het is juist sappig en vol van smaak! Met een glaasje huiswijn geproduceerd door Antonio erbij is feestmaal compleet.

foto:Andrea Margelli

Antonio nodigt ons na de lunch uit voor een kopje koffie bij hen thuis. Dan kunnen we meteen zijn kleine wijnschuur bekijken. Vittoria en hij wonen, op z'n Italiaans, vlak achter Assunta. We proeven zijn heerlijke canonaudruiven en bekijken zijn wijncontainers. Antonio maakt alleen wijn voor eigen verbruik maar geeft ons wel een fles zelfgemaakte grappa mee.