De Cinque Terre van Sardinie

foto:Andrea Margelli

We kwamen er bijna per ongeluk terecht.
Het dorpje doemt op als een oase, boven op een berg pal aan zee.
Met al z'n gekleurde huisjes doet het me denken aan de Cinque Terre.
Dat blijkt te kloppen want Castelsardo is gesticht door de Republiek van Genua in 1100. De oorspronkelijke naam is dan ook Castelgenovese.
We zoeken een plek om onze camper te parkeren. Vlakbij het dorp rijden we een klein hobbelig weggetjes af richting zee. Het eindpunt is een klein verlaten strandje met prachtig uitzicht op Castelsardo. Dit is onze slaapplek voor de komende dagen.

foto:Andrea Margelli

Als hysterische puppies rennen we het helder blauwe water in. Er is niemand op het strand. Tenminste, dat dachten we. Na een tijdje zien we een oude meneer op de rotsen zitten.
Nieuwsgierig lopen we naar hem toe en vragen wat hij daar doet. Hij vertelt ons dat hij de vis die hij vanmorgen gevangen heeft aan het schoonmaken is.
Naast hem staat een enorme emmer vis.
We gaan naast hem op de rotsen zitten en kijken toe hij de huid van de vissen afpelt en vervolgens de kop eraf snijdt.
Luna vindt het reuze interessant.

foto:Andrea Margelli

Ondertussen vertelt de meneer over zijn leven. Hij is opgegroeid in Castelsardo en heeft leren vissen toen hij een klein jongetje was.
Na een tijdje staat hij op en zegt: "Ik vind jullie leuk, maak er een mooi diner van!" en geeft ons de emmer vis.
Met ruim twee kilo verse vis keren we terug naar de camper en Andrea maakt er inderdaad een feestmaal van.

foto:Andrea Margelli

Een dag later zijn we nog in de ban van Castelsardo. Na het strand besluiten we het dorp te gaan verkennen. De oude visser heeft ons verteld dat de antieke stadskern zich boven op de berg bevindt met op de top het kasteel.
We lopen via het nieuwe dorp de trappen op. Hoewel het relatief nieuw is heeft het moderne dorp een geweldige sfeer. Op de pleinen lopen groepjes oude mannen druk pratend heen en weer en overal zijn barretjes en kleine winkels.
Dit is duidelijk geen dorp dat na de zomer leegloopt. Het is een dorp dat leeft.

foto:Andrea Margelli

foto:Andrea Margelli

Uiteindelijk komen we in het oude gedeelte boven op de berg. De Genuezen hebben deze burgt gebouwd ter verdediging tegen piraten en ander gespuis van de zee. De Sardijnse bevolking rondom de burgt zag dat het leven binnen de kasteelmuren veiliger was dan het leven aan zee. Ze verhuisden naar de Genueze burgt en de stad groeide uit tot een levendige kustplaats.
De kleine straatjes doen denken aan de Cinque Terre.

foto:Andrea Margelli

foto:Andrea Margelli

Ook het toerisme heeft hier duidelijk toegeslagen. Het stikt van de souvenierswinkeltjes en toeristenmenu's. Zelfs de oude dorpsvrouwtjes proberen hun slag te slaan: gezeten vanuit hun huis verkopen ze rietenmanden en andere snuisterijen.
Ondanks de velen toeristen is het toch de moeite waard een wandelingetje te maken door het oude stadscentrum. Er zijn een aantal mooie kerken en het uitzicht vanaf het kasteel is adembenemend.

foto:Andrea Margelli

foto:Andrea Margelli

Uiteindelijk blijven we drie dagen in Castelsardo. De visser brengt ons behalve vis ook nog tomaten uit zijn tuin en verse appels. We voelen ons bijna thuis.
Maar na drie dagen moeten we toch verder. De weg roept ons. Ciao Castelsardo!

foto:Andrea Margelli