De kleuren van Sardinie

Onze eerste dagen op Sardinie zijn vooral gevuld met bijkomen van de intensieve reis. We staan op een leuke camping aan zee, onder de mediterraanse pijnbomen. Aangezien we nog nooit eerder met een camper hebben gereisd moeten we ook wennen aan het leven op 3 vierkante meter. Vooral ik als extremistische chaoot heb het soms moeilijk. Maar na drie dagen van zoeken, graaien en frustratie merk ik dat er langzaam een logica in ons dagelijkse dingen komt.

Wat ons verder is opgevallen in deze korte tijd zijn de prachtige kleuren van het eiland. De combinatie van fel groen, diep blauw en zand goud geven het landschap iets mysterieus. Fotoshop is totaal overbodig:

 

Ik als Hollandse deerne dacht dat ik wist wat wind was. Nou, hier op Sardinie weten ze het beter: Sinds een dag waait de Mistral wind vanuit het noorden over het eiland. De Sarden kijken er niet van op. Ze halen zuchtend hun schouders op als ik totaal verwaaid vraag of die harde wind normaal is. "è il Maestrale "



Luna vind het tot nu toe heel leuk op reis. Veel mensen waren van te voren bezorgd: Zou ze wel willen slapen in het dakbed van de camper? Zal ze haar huis missen? Wil ze wel zo lang in het autostoeltje?
Het blijken onnodige vragen. Luna is tevreden als:
-haar poppetje Rimini en haar speentje in de buurt zijn,
-papa en mama veel met haar spelen
-ze lekker veel kan slapen
-we iedere dag pasta eten.