Nobele wilden

De camper is geverfd.
De motor is gesmeerd.
Ik voel me als een klein meisje dat op schoolreisje gaat: opgewonden en ook een beetje bang.

De voorbereidingen verliepen niet altijd even soepel.
Mijn vertrouwen in de mensheid heeft hier en daar een deukje opgelopen:
-"Gastank is prima joh, paar schroefjes en klaar" (bleek levensgevaarlijke situatie, tank moest zo ongeveer opnieuw ingebouwd worden)
-"Top motor mevrouwtje, hoeft niks meer aan te gebeuren" (twee uur later werden we door een gebloemde kever weggesleept)
-"De RDW papieren zijn over twee weken bij u binnen" (na vier weken wachten bleek dat er een document kwijt was en moesten we met spoed een nieuwe aanvraag doen)

Toen daarna ook nog de startmotor kapot ging en ene meneer Roest (toepasselijke naam) hem verving sijpelde mijn blinde vertrouwen in de mens weg in het putje van de garage.
Toch ga ik net als Jean Jaques Rousseau nog steeds uit van de goedheid van de mens. Er is volgens mij alleen sprake van een ernstig tekort aan nobele wilden in de auto-industrie.