Bologna By Night

Onze eerst Italiaanse bestemming is Bologna. De geboortestad van Andrea , de plek waar zijn familie woont en waar hij is opgegroeid. Als we de afrit Bologna nemen beginnen zijn ogen te stralen: “San Luca!” roept hij blij. San Luca is een kerk boven op een enorme heuvel (wij Nederlanders zouden het een berg noemen) die je altijd al eerste ziet als je in de buurt van Bologna komt. Als een trotse moeder steekt ze boven alles uit en lijkt te zeggen: Kom mijn stad bekijken, ik wijs je de weg!


We gaan natuurlijk naar Andrea zijn ouders. Davide en Isabella staan al op ons te wachten als we de straat in rijden. Zodra we de schuifdeur van de camper openschuiven storten ze zich op de kleine Luna: “Che bellaaaaaaa! Ciao piccolinaaaaaa!!! Sei bellissimissimissimaaa!”

Luna vindt het allemaal prima. Ze kent haar nonno en nonna goed. We zijn regelmatig met haar naar Bologna geweest en we skypen bijna iedere week. De volgende  cruciale vraag is: Avete mangiato? (Hebben jullie gegeten?) Natuurlijk hebben we niet gegeten. We wisten dat Isabella een welkomstmaal zou bereiden en we hebben de laatste uren expres niks gegeten om ruimte te creeëren. Met rammelende magen lopen we de trap op naar het huis.

De tafel is gedekt en uit de keuken komen heerlijke geuren. We zijn nog niet binnen of de bel gaat. Het is Federico, de broer van Andrea, met zijn gezin. Iedereen installeert zich aan tafel en twee uur lang wordt er gegeten, gelachen, gediscussieerd en nog meer gegeten.

 
Na het eten maken Andrea en ik een nachtwandeling. Bologna is ook de stad waar we elkaar hebben leren kennen. Op piazza Maggiore om precies te zijn. We lopen het lege plein op.

 

Twee jaar geleden fietste ik hier met een groep vrienden naar een bar. Andrea was er ook. We hebben de hele avond gepraat en uiteindelijk heb ik mijn naam op een bierviltje geschreven. De S van Schuttert was onleesbaar door het bier en het heeft hem een middag gekost me te vinden op facebook.
 

We passeren de blote billen van Neptunus, een prachtige fontijn in het hoekje van het plein. Hier en daar zit en groepje Erasmus studenten met een biertje. "Oh my god, I just love Bologna!" roept er een. Wij ook.