Polizei, schnitzels en schone toiletten

Er bestaan hardnekkige vooroordelen ten opzichte van onze oosterburen. Een paar voorbeelden,
Duitsers zijn:
-control freaks
-onsympathiek
-uber efficient
-van plan de hele wereld te onderwerpen aan het Duitse systeem.

Wij als objectieve ontdekkingsreizigers laten ons hier natuurlijk niet door beïnvloeden. Vrolijk rijden we de Duitse grens over.
Nog geen 10 minuten later worden we klem gereden door een politieauto met loeiende sirenes. Als we al zwaaiend met de witte vlag en met onze handen in de lucht naar buiten willen stappen blijkt dat het gaat om een wegversperring. Een colonne van 10 enorme vrachtwagens met rode kruizen en doodshoofden erop passeren ons campertje. Was ist los? Luna moet er een beetje van huilen.

Nog een beetje ontdaan tuffen we even later verder. Hier en daar stoppen we voor een plasje of een snelle schnitzel. We zijn geschokt door de toiletten: het lijken wel kuuroorden! Je komt binnen via een digitaal systeem. Overal hangen posters van lachende blonde mensen en er galmt rustgevende muziek door de speakers. Alles is wit en glimmend. De kranen en zeep werken via een radarsysteem. Dit resulteert in slapstick achtige scenes waarin ik al springend en zwaaiend bij de wasbak sta te dansen terwijl Duitsers me geschokt aankijken. Als je wilt kun je ook nog je handen in een sproeiapparaat steken om de laatst overgebleven bacteriën defintief te vernietigen.

We maken flink wat kilometers door de stromende regen. Luna vermaakt zich met boekjes en muziek. Andrea manoeuvreert handig tussen de vrachtwagens en caravans door.

We besluiten de nacht door te brengen in een weghotel. Als we aan een restaurant medewerkster vragen waar we een kamer kunnen reserveren slaakt ze een diepe zucht. Ze haalt een ijzeren koffer met sleutels tevoorschijn. "Wie viel personen?" zegt ze verveeld. Als ik vraag of ze een kinderbed hebben kijkt ze me aan alsof ik haar gevraagd heb mijn teennagels te knippen. Nein dus.
Het hotel lijkt op het hotel uit The Shining. We slapen onrustig en ik droom dat de boze receptioniste met een bijl de deur inhakt.

Ook de Duitse wegenwacht is niet bepaald empathisch te noemen. We hebben ze gebeld omdat de temperatuurmeter van de motor blijft knipperen. "Aufmachen!!!" roept de meneer en wijst naar de motor. Hij begint wild te graaien en te voelen. Na 5 minuten heeft hij het probleem gevonden. Een elektrische aansluiting is losgeraakt. Al mopperend en brommend repareert hij de kabel en gooit de klep weer dicht: Alles Klar!

Conclusie: De vooroordelen over Duitsers zijn tot nu toe niet ontkracht maar ze hebben ons wel geholpen dichterbij ons doel te komen: Italië!